miércoles, 17 de noviembre de 2010

TODOS- SOMOS- SONIA.

Mis estimados amigos,
hoy siento la necedad de hablar con todos vosotros de un suceso aquí en Pontevedra.
Muchas veces decimos no, esas cosas no pasan aquí todos nos conocemos y eso sucede por allá lejos. Pero desgraciadamente el infortunio llega a todas partes y también a nuestra Pontevedra querida.
Estamos los pontevedreses consternados por la desaparición de ¡Sonia Iglesias, una chica buena! de 37 años que desde el 18 de agosto lleva desaparecida como si la tierra se la tragara. Sonia, trabajaba de encargada en la tienda de ropa de Massimo dutti aquí en la ciudad donde la querían mucho y sintieron como todos nosotros su desaparición. Conozco a casi toda su familia su madre nació en una parroquia de Xeve cerca de donde nací yo. Precisamente su abuelo era amigo de mi marido.
La policía familia y amigos hicieron una búsqueda exhaustiva por todos los rincones alrededores de Pontevedra sin ningún éxito aparente, solo encontraron su cartera y documentación en un lugar poco recomendable.

Sonia Iglesias vivía con su pareja y su hijo de 9 años. Todos los pontevedreses estamos totalmente desconcertados con la desaparición de la joven porque nunca habría dejado a su hijo a quien adoraba.

Se dicen muchas cosas comentarios de varias clases, que si estaban en trámites de separación, que si recibía malos tratos. Pero solo son conjeturas de quien no sabe nada. La verdad solo la sabe Sonia y ella no está para contarlo.
Se sabe que el mismo día que desapareció por la mañana, su pareja la acompañó al zapatero a llevar un calzado para arreglar, luego se separaron ella para ir a su trabajo al que nunca llego. Alguna otra persona la vio por la calle donde parecía dirigirse a su lugar de trabajo esa es la última pista que hay de la joven Sonia.

Esta incertidumbre desespera a familiares y amigos. Sin saber si está viva o está muerta.
¡Yo tengo la esperanza de que esté viva mientras que no se demuestre lo contrario!
Pululan por ahí malos augurios, yo pido a Dios todos los días de mi vida que aparezca pronto y bien y viva. La policía sigue su busqueda.

Y por si la casualidad o el azar del universo, llegaran estas letras a tus ojos Sonia, así te escribo,

Que sepas que en tus momentos de soledad y cansancio, estás siempre presente en nuestro corazón.
Y si tropezares en tu caminar, encáralo como lección de vida.

No haremos ninguna pausa en el tiempo porque anhelamos con ansia tú llegada, a sabiendas que pueda dolerte el alma, rezo por que vuelvas a abrazar a tu hijo a tu familia y amigos.
Que llegues volando como las hojas que lleva el viento y si en la noche te encuentres con el corazón partido y angustiado,
recuerda que hay alguien a quien le importas mucho esperándote.
¡Si la soledad y la angustia te oprime y en el grito atávico no encuentres ecos! Recuerda que aquí están los que de verdad te aman y quieren abrazarte, sueñan con tu compañía y entienden tu clamor y desean poner luz y sol en tu invierno.

Y van pasando las tardes lentas de lluvias y de noches negras,
de cielos oscuros sin estrellas de nubes que lloran tu ausencia.

Ojalá que no tarde el día cantes bajo la lluvia.

 
UN PUÑADO DE BESOS: CON LOS MEJORES DESEOS.

63 comentarios:

  1. Buenas noches Marina:

    Que pena tan grande, pobrecita.

    Vete a saber si a lo mejor perdió la memória y anda errante.

    Dios quiera que la encuentren sana y salva.
    Biquiños desde Valencia, Montserrat

    ResponderEliminar
  2. Gracias Montserrat: Dios te oiga, y Dios también sabrá lo que ha sido de ella. Un abrazo muy grande envuelto en paz y armonía. Se muy feliz.

    ResponderEliminar
  3. ¡Hola Marina!
    Cuando suceden acontecimientos de esta naturaleza,todos hacen conjeturas.Generalmente hasta hablan mal de la persona a la que le ocurre,y llegan a decir,-por algo será,seguro tiene otra relación,mirá esto,te acordás de aquello.
    Olvidamos que la víctima del delito es la persona desaparecida, los que sufren son los familiares,que padecen la falta de información más todas las habladurías de los que creen saber todo y dañan con los comentarios.
    Por aquí también pasan estos actos y con bastante frecuencia.Niños y grandes desaparecidos como si la tierra los hubiera tragado o se los hayan llevado a otro planeta.
    Falta de seguridad?,investigadores incapaces?,los porqués se agolpan a raudales pero con eso no hacemos nada.
    Nos queda solo el poder de la oración para que aparezcan sanas y salvas.
    Tu poema es un canto a la esperanza.Ojalá pronto Sonia abrace a su hijo con la luz del sol.
    Tambié pido que algún día cante bajo la lluvia...

    A pesar de todo y como escribes en tu entrada anterior,la vida es bonita y merece ser vivida.
    Con lo triste,lo alegre,las pérdidas y sufrimientos,los triunfos y derrotas,las caídas y resurgimientos.
    Cada día vivido dando amor,con plenitud y en paz es importante.
    Agrader la luz que ven nuestros ojos y hacer el bien.
    Vivir!!! Disfrutar !!!
    Te deseo que seaz feliz.
    Cariños ,beso y una gran sonrisa.


    Pd:tienes razón en tu comentario,no es mi caso.Estoy muy feliz con Silvia,renovando nuestro amor constantemente.
    Pasa que a veces,los oyentes piden escriba sobre un tema y no siempre es lo que me ocurre.

    ResponderEliminar
  4. Marina, bello homenaje a Sonia, ya estoy enterada por los medios de comunicación de lo sucedido, la verdad es que es rarísimo, llegan de vacaciones y falta, parece que su vida era de lo mas normal, son casos sin explicación alguna.
    Me uno a ti amiga mía

    Un beso y que todo tenga esa luz clara para saber lo que ocurrió.

    ResponderEliminar
  5. Este tipo de sucesos son escalofriantes. Espero y deseo que Sonia aparezca sana y salva.
    Un beso Marina y feliz fin de semana

    ResponderEliminar
  6. Marina, supongo como lo estaréis viviendo los pontevedreses…Por desgracia no hace mucho aquí en Sevilla vivimos muy de cerca la desaparición de Marta del Castillo, además conozco al abuelo ya que ha sido compañero mío antes que se jubilara. Familia, amigos, compañeros destrozados…Mi solidaridad con la familia de Sonia y ojalá algún día la escuchemos cantar bajo la lluvia.

    Bicos.

    ResponderEliminar
  7. Ojalá lea tus versos. No concibo sufrimiento mayor que la desaparición de un hijo. Ni siquiera la muerte, nada hay peor que la incertidumbre.
    Marina transmite nuestro ánimo a su familia, aunque no existan palabras de consuelo, les envío mis besos como a ti.

    ResponderEliminar
  8. Querida mia, se me ha acongojado el corazón.
    Ojala este bien, tengamos fé-
    Y a la distancia permite que te acompañe.

    Y pues cuentanos que se va sabiendo.
    Un abrazo inmenso.

    ResponderEliminar
  9. ¡Hola Armando!
    ¡Estoy totalmente de acuerdo con lo que comentas, sobre las habladurías y conjeturas, de quien no sabe nada!... comentarios absurdos que hacen sufrir todavía más a la familia, y a demás entorpecen la investigación de la policía.
    Dices que ahí también pasan éstas cosas, es verdad, en otras partes de España ocurre lo mismo y, prácticamente en todo el mundo. ¡Que Dios Nuestro Señor nos proteja, pues nos sentimos indefensos! Ante tal fatalidad.
    Que Dios te oiga Armando, y Sonia pronto pueda cantar bajo la lluvia con su hijito del alma.
    Me alegra que hayas leído la anterior entrada. Si que es hermosa la vida, los que podemos vivirla más o menos.......... Aún como tú bien dices, con triunfos pérdidas y derrotas, uno se vuelve a levantar porque vale la pena practicar, el oficio este de vivir, ser feliz y hacer felices a los demás, expandiendo amor y paz, que todos necesitamos de este medicamento tan importante en nuestras vidas.

    Armando, celebro tu felicidad al lado Silvia, como si fuera la mía. Deduzco por tus letras que vos sois un gran hombre como persona y como amigo. Y vos merecéis una musa así. Mi enhorabuena.
    ¡Hacéis muy bien, renovar el amor constantemente! Fíjate que el amor es como una delicada planta, que debemos regar y mimar con sumo esmero.
    Solo me queda decirte que, mil gracias por tu visita- es un placer para mí, verte en este pedacito de tierra gallega. Un abrazo grandote para compartir con tu musa- Silvia. Ser muy felices.

    ResponderEliminar
  10. ¡Hola Asun!
    Gracias por tus palabras abrazadas de sentimiento.
    Es un infierno ésta incertidumbre para la familia amigos y conocidos/as. Que Dios nos ayude a poner una luz entre las sombras. Que nunca le pase a nadie más, algo así. Un abrazo. Se feliz.

    ResponderEliminar
  11. ¡HOLA AMIGA!
    ya estaba enterada de este suceso, no se encuentra esplicación, cuanto más lo piensas más angustia sientes, espero que a la policia no se le pase nada por alto, con este poema tan hermoso, haces un homenaje precioso a esta chica, ojala que pueda llegar a leerlo, como pontevredesa que soy mi corazón tambien llora.
    un bicazo Marina.

    ResponderEliminar
  12. Hola:
    Flamenco Rojo, cuando esto le sucede a personas que conocemos de cerca, uno- no se saca de la cabeza el dolor ajeno, ¡no, no es posible! Estas cosas chico, hacen daño, yo me pongo en su pellejo y como despierte a media noche ya no puedo dormir.
    Si, he seguido la información de Marta del Castillo. ¡Pobrecita chica y pobres padres! El caso es que nadie está libre de otro tanto y- uno se siente indefenso ante esta lacra.
    Un abrazo lleno de paz y esperanza. Ser muy felices.

    ResponderEliminar
  13. Isolda, Gracias por tu visita- por tus palabras de afecto y tu ánimo. Así lo haré, le transmitiré tus letras y tu sentir. Un abrazo- amiga. Se feliz.

    ResponderEliminar
  14. ¡Hola Cecy! Gracias por tus sentimientos, claro que se encoge corazón a las personas como tú y como yo, que somos de sentires sensibles.
    Pero ya ves, hay quien nació ya sin corazón y son capaces de hacer atrocidades. Mantengo mi fe y esperaza en esta ausencia. Un abrazo bonita. Se muy feliz.

    ResponderEliminar
  15. ¡Hola Tori!
    Todos sentimos angustia por este suceso que conmueve a todos los pontevedreses y tú aunque estés lejos te afecta del mismo modo.
    Pidamos a Jesús que sufrió su calvario, que nos la acerque sana y salva. Gracias Tori, por tu visita y tus palabras de afecto. Un abrazo grande. Se feliz.

    ResponderEliminar
  16. Que pena y que tristeza dan estas cosas, sobre todo por lo largos que se hacen los minutos de espera, sin saber que hacer, terrible. Un abrazo

    ResponderEliminar
  17. Que triste noticia amiga esas cosas pasan muy a menudo por desgracia ojalá todom llegue a buen fin hermosa entrada amiga u el poema que le dedicastes es bellisimo.
    Un gran abrazo que tengas un bello fin de semana.

    ResponderEliminar
  18. Mª del Carmen: mil gracias por tus palabras y por tus solidarios deseos.
    Un abrazo grade y se muy feliz. Buen fin de semana para ti también.

    ResponderEliminar
  19. Hola Beker:
    Si, que es angustiosa la larga espera, cuando no se sabe como será el desenlace. Gracias por tú presencia es un honor.
    Buen fin de semana. Un abrazo y se feliz.

    ResponderEliminar
  20. Hola Gladys: Si que son muy tristes y penosos, esta clase de acontecimientos. Menos mal que la vida, también nos brinda otra clase de menús que saboreamos con gusto. Gracias por tu visita amiga. Un abrazo y se feliz.

    ResponderEliminar
  21. Cierto que es una gran tristeza. No solamente para su familia y para las personas que la conocen y tratan, si no también, para todas las personas que sentimos como nuestras, las penas y desventuras de los demás ...
    Quiera Dios que todo esto termine pronto y vuelva sana y salva a casa.
    Marina, lo siento muchísimo y al igual que a la familia de Sonia, te acompaño en tu dolor y tu pena .
    Un beso .

    ResponderEliminar
  22. Gracias Miguel: por tus sentimientos solidarios. Las personas que tenemos un corazón grande, somos capaces de hacer nuestras, las alegrías ¿y como no? ¡Las tristezas! Y tú, eres un cielito de hombre y amigo, que sabes expandir amistad, paz y cariño. Gracias de nuevo, por ser como eres. Un abrazo grade. Ser felices.

    ResponderEliminar
  23. Hola, Marina: como siempre sorpremdente y brillante. Magnífica en tu trabajo y en las contestaciones a tus seguidores (pueden estar satisfechos. Pero hoy nos encoges el corazón porque vas más allá de la poesía: tratas un tema real, que nos afecta, que nos rompe los esquemas de convivencia y nos deja indefensos y desconcertados; un tema para el que no existe respuesta lógica ni de otro tipo hasta que, por suerte o por desgracia, se resuelva la incógnita. Entonces todo será diferente.
    Espero que nada ni nadie haya borrado la sonrisa de Sonia.
    Hoy n o tengo un poema para tí, tengo mi pintura: "pacodiazpintor.blogspot.com" Un abrazo.

    ResponderEliminar
  24. Hola Marina. Buenos dìas.

    Un placer poder entrar a tu blog para conocerte y encontrarme con esta linda poesia que se hace oraciòn por la vida.

    Me has hecho recordar y venir el mismo sentimiento que experimento por todos los secuestrados en mi paìs Colombia, que entre otras, no existen ninguna realidad distante con todas esas personas que aun estàn desaparecidas en todo el mundo, incluyendo a Sonia.

    Me uno a tu oraciòn intensa por Sonia, por todos los desaperecidos en el mundo y por todos los secuentrados para que algùn dìa les pueda ser devuelto ese derecho que no tiene precio y que Dios nos ha regalado sin pedirnos nada a cambio:la Libertad.

    Con aprecio Fra Rodolfo de Jesùs O.Carm

    ResponderEliminar
  25. Querida Marina, he sentido dentro de mi este dolor que cuentas, lo siento y me duele más de cuanto puedas imaginar.
    Espero que la incertidumbre de las personas que la esperan no dure demasiado, es lacerante el dolor que se siente y espero que, como te han dicho antes, no haya perdido su sonrisa.
    Un abrazo fuerte.
    Leo

    ResponderEliminar
  26. Ciao Marina, speriamo che la tua amica Sonia torni presto a casa, o perlomeno si abbiano sue notizie. Mi devi scusare ma io non conosco lo spagnolo, solo qualche parola e cerco di tradurre i tuoi commenti. La tua poesia è molto bella e toccante..Quella scritta da R.L. che parlava dei neri era la descrizione di un destino infame ed amaro che hanno certe persone, quando sembra che fin dalla loro venuta al mondo debbano soffrire su questa misera terra per la miseria umana...
    Un abbraccio dall'isola:
    Rirì e Nicola ed un grazie da R.L. nostra amica.

    ResponderEliminar
  27. Marí, leí el post y ojalá se cumpla tu deseo. He visitado tu blog y me parece maravilloso. Ojalá pronto tengas noticias de tu amiga.

    En referencia, al amable comentario que me dejaste en mi blog de poesía en catalán, quería, en primer lugar, agradecerte tu visita y también aclararte que he colocado un traductor en la parte laterial derecha del blog para facilitar la comprensión de mis poesías. De todas maneras, si tuvieras cualquier otra duda al respeto, por favor, comunícamelo.

    ¿Sabes una cosa? He empezado este lunes, esta semana leyendo tu blog y me parece un modo excelente de iniciar esta semana.

    Te dejo un cariñoso saludo y ¡prometo regresar!

    ResponderEliminar
  28. ¡Hola Francisco! Primero agradecerte tus bonitas palabras, no estoy tan segura de merecerlas... Pero te conozco y sé que eres todo corazón.
    Mis seguidores, son tan buena gente, unos estarán satisfechos y otros no tanto, pero nada me reprochan.
    Algunos me escriben por correo electrónico- cartas demostrándome su estima y su cariño hacia mi persona, animándome a que siga escribiendo, pues más de una vez he pensado en dejarlo.
    A veces me siento para escribir y no me sale nada, no encuentro la llave del maletín ese, donde guardo mis apuntes mis ideas, como si mis palabras se las llevara el viento más allá de las metáforas.

    Vamos al tema este tan angustioso que nos trae a familiares, amigos y conocidos, pendientes de algún resultado definitivo y positivo. ¡Que así sea!
    Paco, gracias por asomarte con tu sentimiento a este tema que como tú bien dices, rompe los esquemas de convivencia y de verdad nos deja indefensos. Ojalá fuera la última victima, pero me temo que no es así. Que Dios y el Universo nos ampare. Y que Sonia vuelva a sonreír.

    Pues no hay ningún antídoto que cure los corazones desalmados. El mundo está loco- loco.

    ¡Menos mal que la vida nos brinda muchas- pero muchas!... Cosas, que nos dan grades satisfacciones. Un abrazo grande- grande para compartir con tu hermosa familia. Ser muy felices.

    ResponderEliminar
  29. ¡Ay,Marina, cuánto lo siento!
    Es verdad, las cosas pasan y uno se siente como al margen...o tal vez sea más cierto que con el alejamiento uno se siente a salvo...y de repente, muy cerca, algo como esto sacude y deja el corazón helado.
    Si los deseos sirvieran yo pondría el mío a todo gas para que esa mujer y esa familia dejasen de padecer.
    Nada de bueno tiene algo tan brutal pero si debe servir para que, los que sabemos de ello, pensemos en la suerte maravillosa de amanecer cada día.
    Sé que nos irás contado y yo te lo agradeceré.
    Un abrazo bien calentito para ti.

    ResponderEliminar
  30. Hola: Rodolfo de Jesús, encantada de recibirte en mi casita de campo.
    Gracias por tus palabras pues también son plegarias y oraciones. Por unirte a mí ruego por- Sonia y por todas las victimas desaparecidas también en Colombia y en el mundo entero. Que la mayor parte de las veces aparecen con un fatal desenlace.
    ¡Vemos con impotencia, como en el mundo existen un número considerable, de instintos- desequilibrados mentales! Mentes envidiosas, destructivas, despiadadas egoístas, ruines y villanos.

    Pero también tengo la certeza, que no podrán con la otra cara de la moneda que existe, gente de bien que Dios bendice todos los días de la vida, gente como tú y como yo, de sentimientos humanos, que rezamos, rogamos, oramos, suplicamos y damos gracias a diario por los beneficios y por las cosas lindas de la vida que tanto disfrutamos, por ver la luz del amanecer cada día al despertarnos, por el amor y la salud de nuestros familiares y amigos. ¡En definitiva brindemos por la vida- que con sus contrariedades a pesar de todo, es hermosa!

    Deseo con toda mi alma, que Sonia y a todos los que les han robado la libertad, sean devueltos con vida, siendo ésta un bien que solo Dios puede sacarnos.

    Fra Rodolfo de Jesús, te mando un abrazo envuelto en oración, deseándote lo mejor de la vida. Desde Galicia. Suerte en tu destino.

    ResponderEliminar
  31. Gracias Leo: Por tus palabras de sentir solidario.
    Si que puedo imaginarme, pues todas las personas que tenemos un corazón grande, hacemos nuestras las tristezas ajenas. Y tú, eres un chico con una gran sensibilidad.
    Ojalá que nuestros deseos se vean cumplidos. Y que Sonia vuelva a sonreír. Un abrazo y se muy feliz.

    ResponderEliminar
  32. Ciao Riri! E Nicola! Benvenuti in questo semplice spazio: sono lieto di incontrare voi. Grazie per la vostra solidarietà a questo evento così doloroso che soffriamo tutti qui a sospettare Pontevedra. Va bene non sapere lo spagnolo molto ben scritto io, non capisco molto bene l'italiano, ma molte frasi e mi basta. Non riuscivo a capire era il tuo blog, ora se ho ben capito, perché ho trascorso la mia traduttrice e quindi so il significato. E 'stato il destino vile e amara vissuta da molti immigrati al loro arrivo in un paese sconosciuto. Riris Grazie-un abbraccio ed ancora quando si vuole. Essere molto felice.

    ESP....

    ¡Hola Riri! Y Nicola! Bienvenida a este espacio sencillo: estoy encantada de conocerte.
    Gracias por tu solidaridad con este suceso tan angustioso que todos sufrimos aquí en Pontevedra.
    No pasa nada por no que sepas muy bien escribir español, Yo tampoco entiendo muy bien el italiano, pero si intuyo muchas frases ya me basta.

    Lo que no entendía era vuestra entrada en tu blog, Ahora si la entiendo, pues la pasé a mi traductor y por lo tanto ya sé del significado. Se trataba del destino vil y amargo que sufren muchas personas emigrantes cuando llegan a un país desconocido. Gracias Riris- un abrazo y vuelve cuando gustes. Se muy feliz.

    ResponderEliminar
  33. ¡Hola Mª Jesús!
    Gracias por tu visita y todo lo que comentas. Dices bien, ojalá que pronto se resuelva la incertidumbre.
    Gracias de nuevo por comenzar a leer mi blog. Pasaré por tu espacio y probaré con el traductor.
    Un abrazo y se feliz.

    ResponderEliminar
  34. Ciao Marina, spero si abbiano presto notizie della tua amica Sonia. Anch'io, come Riri, non conosco lo spagnolo, solo qualche parola per intuizione e per la sua somiglianza con l'italiano. Colgo una grande armonia nella tua bellissima poesia.
    Buona serata!

    ResponderEliminar
  35. ¡Hola -Tersiña- corazón sentido! Que hermoso comentario has dejado.
    Claro, es verdad que cuando esto pasa lejos, si lo sentimos, pero luego quedamos un poco a la orilla de esa travesía amarga y, si nos parece que esto no nos va a suceder... ¡Pero no es así! De repente, paff aparecen estos acontecimientos abruptos que rompen la paz de cualquier familia y de todo un pueblo, ¡pues no le es a nadie indiferente! ¡Y nos sentimos indefensos!
    Sabes lo que pienso sobre los deseos, desear cosas buenas, ayuda, a encontrarlas. Pon como tú dices, ese deseo a todo gas, no hará daño a nadie, al contrario ayudará algo. Gracias Tersat.

    Tienes razón en lo que comentas, sobre la suerte de levantarse cada mañana y ver la luz de un nuevo día. Tersat la vida tiene esas dos caras como una moneda, si nos caemos en un momento dado, hemos de ser capaces de levantarnos y seguir caminando, aprovechando todas las oportunidades lindas, que la vida nos brinda.
    Como somos a veces un poco inconformistas, nos parece que son pocas, pero si nos fijamos un pizco, veremos que son inmensas tantas, que a mí, hasta me perece que no las merezco.
    Bueno, no quiero que te aburras con mi respuesta, solo me queda mandarte un abrazo grade- grade, para compartir con tu José o tu “Dos”como tu le llamas, deseándoos lo mejor del mundo. Cariñosssss

    ResponderEliminar
  36. Ciao Pietro! Che gioia di vederti sul mio spazio, mi auguro ardentemente che questo mistero è risolto il più presto possibile. Basta chiedere a Dio di aiutarci in questo difficile compito. Tu dici che solo capire una parola di spagnolo, perché è qualcosa di buono. Voglio che tu capisca il mio italiano ... Penso che non è giusto ... Grazie per la vostra visita, che sarà di ritorno il prima possibile, perché voglio vedere i tuoi splendidi dipinti. Un grande abbraccio. Essere molto felice.

    ESP....
    ¡Hola Pietro!
    Que alegría verte por mi espacio, yo también espero con anhelo que se resuelva esta incógnita lo antes posible. Solo pedir a Dios que nos ayude en ésta tarea difícil.
    Comentas que solo entiendes unas palabras de español, pues bueno ya es algo. Deseo que entiendas mi italiano… Que me parece que no es correcto…
    Gracias por tu visita, te la devolveré en cuanto pueda, pues deseo ver tus preciosas pinturas. Un abrazo grande. Se muy feliz.

    ResponderEliminar
  37. Don Vito, gracias por tu visita, bienvenido a este humilde espacio. Me alegra que te guste.
    Y, si me gusta la poesía, pasaré por el tuyo. Un beso y se feliz.

    ResponderEliminar
  38. Esta noticia produce miedo y dolor. Con todo mi corazón espero que pronto lleguen buenas noticias.

    ResponderEliminar
  39. ¡Hola Pilar!
    Gracias por tu visita es un honor, y por tus buenos deseos.
    Ojalá se cumplan los anhelos y esperanzas de todos nosotros. Un abrazo. Se feliz.

    ResponderEliminar
  40. Ciao cara amica, mi dispiace molto il caso di Sonia. É una brutta e dolorosa storia. É vero che la speranza sempre c'é. Invio una grande abbraccio alla sua famiglia e preghiere per lei.
    La tua poesia é molto bella e profonda.
    Ti invio tanti baci e ti prego di informarci degli avvenimenti quanto questa giovane signora.

    ResponderEliminar
  41. Hola Marina, un enorme placer regresar a tú casa, he venido para quedarme y para agradecerte toda tu amabilidad...enorme lujo...pasa buena tarde,gracias, besos.

    ResponderEliminar
  42. Marina, paso a saludarte y a darte las buenas noches.
    Gracias por tus entradas y tus palabras cariñosas.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  43. Ciao Caterina, Grazie per le vostre parole e gli auguri. Noi tutti rimpianto questi eventi, anche se siamo preoccupati, ma se si vive vicino a noi, ci ferisce di più. Come voi ben dire che c'è sempre speranza. Fino a prova contraria! Ma l'attesa è eterna per la sua famiglia e per Pontevedra. Sono contento che ti piace la poesia, è semplice ma per l'anima. Un grande abbraccio. Essere molto felice.

    ESP.....
    ¡Hola Caterina!
    Gracias por tus palabras y buenos deseos. Todos lamentamos estos sucesos, aunque no nos atañe cerca, pero si lo vivimos casi a nuestro lado, nos duele más. Como tú bien dices siempre hay esperanza. ¡Mientras no se demuestre lo contrario! Pero la espera se hace eterna para su familia y para los pontevedreses.
    Me alegra que te guste la poesía, es sencilla pero salida del alma. Un abrazo grande. Se muy feliz.

    ResponderEliminar
  44. Don Vito, ¡el placer es mío!
    Que usted se quede por aquí en mi casita de campo, donde se respira algo de todo.
    Es un honor para mí. Gracias. Un besote y se feliz.

    ResponderEliminar
  45. Gracias a ti mi Ave peregrina. Es un placer pasar por tu casa y leer las maravillas que tus dedos escriben tu cerebro dicta. Eres un solecito. Un puñadito de besos.
    Se muy feliz.

    ResponderEliminar
  46. Ciao, spero tu ci faccia avere notizie, intanto ti mando un caro saluto da una Torino piena di sole:-)

    ResponderEliminar
  47. marina: debïa llegar a tu espacio a devolver tu visita; pero ¿que me encuentro? una pägina madura; muy bien acomodada estëticamente y con una exelente poesïa: ¿que me queda entonces? volver; volver siempre:
    un abrazo
    gino

    ResponderEliminar
  48. Ciao Riri, amica, come c'è qualcosa di nuovo ti farò sapere. Grazie per il vostro interesse per questo evento. Quindi hai molto sole a Torino? Così eccoci qui freddo e pioggia. Una manciata di baci che vengono a Torino in un sospiro. Sii felice.
    ESP.....
    Hola: Riri, amiga, en cuanto haya algo nuevo te lo haré saber.
    Gracias por tu interés en este suceso. ¿Así que tenéis mucho sol en Torino? Pues aquí tenemos frío y lluvia. Un puñado de besos que llegan a Torino en un suspiro. Se feliz.

    ResponderEliminar
  49. ¡Hola Gino!
    Pues bienvenido y, si vuelve siempre que gustes de las cosas sencillas, como es ésta antesala de mi casa. Gracias por que te guste lo que escribo y por llegar hasta aquí. Un abrazo y se muy feliz.

    ResponderEliminar
  50. Speriamo che presto Sonia possa dare notizie di se e che tutta la storia abbia un lieto fine... molto bella la tua poesia piena di speranza.

    Un abbraccio!

    ResponderEliminar
  51. Ciao Gabry! Grazie per la vostra visita e le vostre parole di incoraggiamento. Tutti ci auguriamo che questa incertezza avrà presto un lieto fine. Un abbraccio ed essere felici.

    ESP...

    ¡Hola Gabry! Gracias por tu visita y tus palabras de aliento. Todos deseamos que ésta incertidumbre tenga pronto un feliz desenlace. Un abrazo y se feliz.

    ResponderEliminar
  52. Lo siento mucho. Estas cosas son injustas y no deberían pasar nunca. Lo que ha pasado con Sonia desgraciadamente ha pasado y está pasando con más personas, Marta del Castillo es algo muy parecido, es terrible y lamentable que ocurran cosas así, espero y deseo que aparezca y que no ocurra más.
    Muchas gracias por tu comentario en mi blog y por tu regalo. Un abrazo.

    ResponderEliminar
  53. ¡Hola corazón verde! Bienvenida a mi casita de campo. Estos sucesos, como tú bien dices, ocurren en todas partes de este mundo que, desgraciadamente se ha convertido en cruel para muchas personas y nadie está libre de algo semejante. Y el corazón nos tiembla- nos sentimos indefensos ante estos malhechores criminales. Ante esto- que Dios nos proteja. Deseo con toda la fuerza de mi alma- que pronto aparezca. Un abrazo Y se muy feliz.

    ResponderEliminar
  54. Ciao Marina, grazie, sei sempre molto gentile per la traduzione, poi pian piano imparerò qualche parola della tua bella lingua. Sai, anni fa stetti a Barcellona per un pò..ne ho un bellissimo ricordo:-) Un abbraccio da Torino.

    ResponderEliminar
  55. Ciao Marina, come hai visto é arrivato da noi l'inverno. Dopo la neve c'era pioggia. Cosí la gran parte del neve si é sparita. Fa peró abbastanza freddo che non mi piace. Si dice che quest'inverno sará lungo:((. Nell'inverno mi piacciono le feste natalizie che aspetto sempre.
    Ti invio un bacione e se hai notizie su quella ragazza (Sonia), ti prego di farmi sapere.
    Un grande abbraccio

    ResponderEliminar
  56. Es terrible la espera, cuando unos padres no encuentran el cadáver de su hija.

    Un beso.

    ResponderEliminar
  57. Ciao Marina, grazie il tuo commento sul castello mi è piaciuto, adesso però ha nevicato in questi giorni, oggi è nuvoloso, ma forse pioggia. Ho un ricordo bellissimo delle città che ho visitato in Spagna, il nostro ospite era uno spagnolo della Catalogna, simpatico, come tutta la sua famiglia. Siete speciali voi spagnoli:-)Un caro saluto e cercherò di essere felice:-)

    ResponderEliminar
  58. Ciao Riri: Se siete stati a Barcellona, si conosce già un po 'di spagnolo, però, in Catalogna si parla molto la loro lingua. Dici di avere ricordi bellissimi, perché io sono molto felice. Sono stato una volta e ho portato a casa un buon ricordo. Ho visitato la Sagrada Familia è una bella, anche la Casa Batllo Gaudi. Questo è un gioiello .... Las Ramblas .... Porto che è bella. Beh, se avete usato la mia traduzione per imparare qualcosa di più, ho il benvenuto con tutto il cuore. Un abbraccio ed essere felici.

    ESP.....
    Hola Riri: Si has estado en Barcelona, ya sabrás un poquito del idioma español, a pesar de que, en Cataluña se habla mucho su lengua. Dices que tienes maravillosos recuerdos, pues me alegra mucho. Yo he estado una vez y también me traje buenos recuerdos. He visitado la Sagrada Familia que es de una gran belleza, también la Casa Gaudí BATLLó. Que es una joya…. Las Ramblas…. el Puerto que es una preciosidad.
    Bien, pues si te sirve mi traducción para aprender algo más, lo celebro de todo corazón. Un abrazo y se feliz.

    ResponderEliminar
  59. Ciao mia cara amica! Devo dire che Sonia non sa nulla per la nostra agonia. Come presto come qualcosa di nuovo, vi farò sapere a tutti coloro che entrano qui.
    Hai ragione, l'inverno non è ancora iniziato, lo faremo a lungo, con molta neve e tanto freddo là fuori, qui e in tutte le parti. Prendiamo con un sorriso e qualche filosofia, così sarà più facile. Grazie per l'arresto da parte, sempre un piacere per me. Un grande abbraccio. Essere molto felice.

    ESP.....
    ¡Hola mi querida amiga! Tengo que decirte que de Sonia no sabemos nada para agonía nuestra. En cuanto haya algo nuevo, os lo haré saber a todos los que aquí entráis.

    Tienes razón, el invierno que aún no ha empezado, se nos va a hacer largo, con tanta nieve y frío que hace por ahí, por aquí y en todas partes. Llevémoslo con una sonrisa y algo de filosofía, así será más llevadero. Gracias por tu visita, siempre es un placer para mí. Un abrazo grande. Se muy feliz.

    ResponderEliminar
  60. Hola María:
    ¡Si, es muy triste! ¡Yo tengo la esperanza de que aparezca con vida! Aunque igual me equivoco, pero mientras no se demuestre lo contrario, me aferro a la esperanza. Gracias María. Un abrazo y se muy feliz.

    ResponderEliminar
  61. Riri, grazie bella donna. Così l'ospite era uno spagnolo e catalano amichevole troppo! Uyuyuyuy ... Questo sembra un po 'di amore qui in Spagna ... Ma hey, se è così, che è, quanto è buono il meglio. Come si meritano. E mi compiaccio con tutto il cuore. Un grande abbraccio ed era molto felice.

    ESP.....
    Riri, gracias a ti hermosa mujer. ¡Así el anfitrión era un español catalán y simpático además! Uyuyuyuy… Esto me suena a algún amorcito por aquí en España… Pero bueno si es así, que sea, de lo bueno lo mejor. Como tú te mereces. Y yo lo celebro de todo corazón. Un abrazo grande y se muy feliz.

    ResponderEliminar
  62. Ola querida Marina,
    O tema que hoxe tratas é triste, en verdade. Parece que por cadrar máis perto de nós, dóenos de outra maneira pero é o que pasa a diario polo extenso mundo e a frecuencia non lle fai mermar a súa escalofriante importancia. Ogallá que Sonia non caera na noite eterna do non retorno e haxa un raio de luz que a traia de novo xunto aos seus. Ogallá que os teus/nosos desexos se cumplan e o seu canto mollado sexa un canto de vida aínda para todos.
    Apertas, Marina.

    ResponderEliminar
  63. ¡Ola Bea! ¡Si que é triste! E moi penosa, nestas chas de Nadal... imaxina o dolor ea inseguridade de non saber se está viva ou non. Pero a vida e así... ten de todo, as veces sorpréndenos con tremendas tristuras. Pero outras tamén nos da grandes ledicias, temos que dar gracias a vida é a Deus, os que non pasamos por algo semellante. Gracias Bea. Un abrazo e se feliz.

    ResponderEliminar