jueves, 1 de octubre de 2009

EXCURSIÓN A PORTUGAL...


¡Hola, mis estimados amigos! 

Hoy comparto con todos ustedes un bonito día de la vida que parece que nada cambia o va a cambiar, que todo permanece como siempre que ningún “acontecimiento" por divertido que parezca pueda mejorar o mudar de aires, pues sí siempre hay días especiales que hacen vibrar la vida unos instantes y son esos días que uno siente que la vida es bella y vale la pena vivirla. Días que aparecen por azar y por el cual yo me dejo llevar en algún momento especial. 

Ayer 30 de septiembre, fuimos toda la coral de excursión a Portugal, llegamos a las 10 30, nos levantamos para ir saliendo y cuál fue mi sorpresa que veo una mano saludándome a través de los cristales y exclamé ¡Es Manuel! La alegría no pudo ser más grande me ofreció su mano cálida con su mirada tierna su sonrisa dulce. Este amigo fiel vive en la frontera de Tuy con Portugal. Nos envolvimos en un abrazo cordial y paseamos juntos toda la feria haciendo alguna compra. Luego más tarde nos fuimos a una terraza para tomar un aperitivo con un vinito de oporto. Nos sentamos cómodamente charlando de lo divino y lo humano, hasta la una y media que salía el autobús para ir a comer, nos despedimos el volvió a su casa y yo seguí la ruta.  Nos fuimos a Puente Areas en un restaurante de lujo donde se celebran bodas y otros eventos. 
El menú, un entrante de ensaladilla riquísima de marisco  mejillones encebollados con una vinagreta, de segundo, merluza a la romana con ensalada de lechuga, de tercero carne al horno con patatas y una salsita de chuparse los dedos, regado con un Rioja, de postre dos clases de tarta una helada y otra de almendras con chocolate, champaña como no podía ser de otra manera. Luego baile hasta las seis y media de la tarde. De allí nos fuimos a Mondaríz a ver los balnearios y sus alrededores. Por cierto, que es bien bonito todo eso. Regresando a casa sobre las 23 h\ sin novedad.




Quisiera ser pajarillo y vivir en un oasis
zambullirme en el río, refrescarme con rimo ágil.
Mirar un momento al cielo hablar con Dios sin testigos, de las cosas de la vida que nada quede en el olvido, cantar en la rama del árbol como cualquier pajarillo, dejarme mecer por el viento y mirar si acaso al vacío... Por ver si las gaviotas pescan en el remanso del río donde se bañan las ninfas y las hadas peregrinas cansadas de tanto estío.


Un puñado de besos para quien guste de leerme
 16 - 11 - 209.

Marina Filgueira.

un puñado de besos para los amantes de lo sencillo.



28 comentarios:

  1. Ola Marina, de novo.
    Vexo que non perdes baza...! Pero tes o calendario anticipado, pois estamos a 4 de outubro e tí xa fuches a Portugal o 30 (como non fose o outro ano.....). Bueno, o caso é que o pasaches moi ben. Eres unha disfroitadora e fas que un día sexa a eternidade dun paraíso. Degustadora de amizades, de escribir, da gastronomía.... e de tantas e tantas cousas.... Tamén descubro que cantas ben!
    Vente polo San Froilán a seguir disfroitando!
    Unha apertiña
    http://leriasdebea.blogspot.com

    ResponderEliminar
  2. No dudes en darte esos baños en esas olas que improvisan el camino...

    ResponderEliminar
  3. Hola Marina:¿Sabes quien soy?Vivo en Echegaray y mi mujer se llama Erundina...más señas no doy
    Me alegro un montón que lo hayas pasado de maravilla.Se que lo pasates bién ,pue la forma que lo narras no da lugar a la duda.en la forma que escribes siempre trasluce la alegria o la tristeza de una forma muy perfectible.
    Siempre que se pueda viajar y convivir con buena gente y observar ,disfrutar es vivr...
    Apertas agarimosas

    ResponderEliminar
  4. Hay días que parece nada cambiará...es verdad, no solemos darnos cuenta que, lo sintamos o no, cada día cambia algo, cad día es diferente, cada día es otro que dará paso al siguiente...
    Me gusta verte contenta, me gusta saber que hay "manos" que te dan cariño y que te calientan el alma, me gusta que nos lo cuentes.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  5. Un millon de felicidades, por saber aprovechar esos momentos que la vida te va introduciendo en tu camino,como me gusta leer lo que escribes MARINA,me encanta volar contigo en la lectura, es....como si lo viviese. Mil biquiños.

    ResponderEliminar
  6. Me gusta leerte porque eres sencilla, natural y amena contando. Porque no te das importancia. Y podrías dártela; tienes una visión de las cosas peculiar, que alegra a la gente al leerte.

    ResponderEliminar
  7. He estado dando una vuelta por tu blog y he salido toda contenta y feliz. Es maravilloso leerte, sentir contigo, compartir sentimientos y la alegria de vivir cualquier momento, este momento, este aqui, este ahora. Felicitarte por lo que escribes me parece poco, quizás lo suyo sería felicitarte por lo que eres.

    ResponderEliminar
  8. Hola María, hablando de empanada y mejillones, te recomiendo la tienda online de Vigo, con muy buenas ofertas.
    www.pescamarisco.com

    ResponderEliminar
  9. Ola Bea: ai filliña non puiden ir o San Froilán, pero se chego a o ano que vai entrar, e todo vai ben... en ton imos ir. Gracias por as túas palabras, e por facer que corrixira a fecha. As veces leo e releo, e non vexo os erros. Gracias de novo Bea, en pracer recibirte neste recuncho. Moitos biquiños.

    ResponderEliminar
  10. Gracias Odiseo: por tu visita a este pedacito de tierra gallega, eres así como un soplito de aire fresco. La puerta queda abierta para cuando gustes. Un besito.

    ResponderEliminar
  11. Anonimo- Cerdeira: gracias por tu visita, te la agradezco y también tus palabras de aliento-aprovación- sentimiento, siempre con algún alago tratando de valorarme, cosa que no merezco, creo. Un beso para cada uno de los dos.

    ResponderEliminar
  12. Hola Tersat: gusto me da saber que entras siempre dejándome tu agradable mensaje con palabras de cariño- de amistad y de aliento. Cloro que un día no es igual que otro, si una así lo quiere, siempre hay alguna cosa que se puede cambiar haciendo algo diferente, de hecho debemos hacerlo para que la vida no sea monótona. Un puñado de besos que están cruzando la distancia para llegar a Murcia en un suspiro. Se feliz.

    ResponderEliminar
  13. Hola Tori:
    Mil gracias a ti... por leerme por gustarte lo sencillo, que es lo que yo escribo. Me encanta lo que tú me dices que con tanto afecto expresas. Vuelve cuando gustes será un placer. Muchos biquiños para ti también. Se feliz.

    ResponderEliminar
  14. Hola Alena:
    Que gusto saber... que te gusta leer lo sencillo, no hay muchas personas con tu talante y talento, que se paren a leer lo que yo escribo. Aunque si hay algunas/os que si entráis y dejáis vuestras palabras con tanto afecto que me animan a seguir. Alena: aunque fuera la mejer más sabia o más millonaria, sería como soy. La sencillez nace con uno, pero también hay que crecer rodeado de gente con ese don de humildad que es una virtud que pocos tienen, en esta sociedad de consumismo... de querer tenerlo todo, aunque no sean necesarias tantas cosas. Bueno ya me enrollo demasiado. Un abrazo grade. Gracias por venir. Se feliz.

    ResponderEliminar
  15. Hola María:
    En primer lugar bienvenida a mi casita de campo, me alegra que te haya gustado lo que escribo y gracias por esas palabras bonitas- amenas que me has dejado, creo que eres un encanto de persona. Yo también he dado una vuelta por el tuyo, me gustó mucho y sin duda volveré. Gracias de nuevo María. Un besito y se feliz. Ah!!! Te dejo la puerta abierta pa por si…

    ResponderEliminar
  16. ¿Hola que tal? Que no, que no sois abuelos que os he visto y que sois jóvenes pera eso. Gracias por vuestra visita y por el consejo, lo tendré en cuenta, de hecho ya he visitado el local, por cierto hay de todo!!!!!!!! Y ¡Que pinta tiene! Un besito y volver cuando gustéis.

    ResponderEliminar
  17. Ondia, qué es esto? Dónde habré caido hoy?
    Con lo bien que estaba yo en los cuatro últimos versos. Meciéndome con el viento y llegó la ventolera, de tanta visita que parece este jardín el del Prado, de lo concurrido.
    Corrre, eh, ehhhh... llama a la metemérita que se lo han pispao. Y el relojillo? quién se lo ha llevao? ...Ay, nooo... que estoy soñando.

    Me vuelvo al árbol,
    a la rama,
    y que meza el viento... ummm, este jardincillo
    dónde el sol trae paz y la lluvia cariño...
    Ahhh, ya sé. Casa Marina de delicado verde que lo riega y riega que riega y riega
    palabras, palabras, palabras...

    ResponderEliminar
  18. Hola Anónimo: Palabras, Palabras, pero que bonitas son todas ellas, yo regaría... si, regaría este rinconcito al que yo le tengo un especial cariño; cuanto más riego… mas flores tendría. -Solo es una metáfora- no se puede sacar agua cuando la mina está en la reserva. Gracias por entrar y por tu comentario que me parece un poema. Me ha alegrado un poco la vida y también sonreír. A pesar de que no se quien eres, te deseo lo mejor de la vida. Un beso. Y vuelve cuando gustes será un placer.

    ResponderEliminar
  19. Anonimoooo.... lo ando buscando por aquí... como lo encuentre por aquí, lo mato... eh, lo mato... anónimo... ¿donde te has metido? Marina tu no habrás visto? liviadaruna... a ese trasgo...

    ResponderEliminar
  20. Hola Iago, Que no, que no le mates! Serás tú...
    Bueno que gracias por venir por hacerme sonreír y por todas tus palabras... de amor, como dice aquella canción. Un besito. Se feliz. Ahhh la puerta queda sin cerrojo solo empuje y entra.

    ResponderEliminar
  21. Entro aquí porque encuentro lo que necesito, tus sentimientos y tus palabras. Me ayudas a olvidar lo complicado y aprendo a difrutar de lo sencillo. Un abrazo muy fuerte.

    ResponderEliminar
  22. Gracias Cauchil: aquí entra siempre que quieras, que te guste... pues para mí es un placer, no te imaginas que alegría me da que entren personas de buena voluntad, a dejarme su cu cariño y su gracia, pues con ello hacéis que me sienta bien y que sonría. Un abrazo de esta amiga que tienes aquí en Pontevedra. Ojalá que algún día nos encontremos. Se feliz.

    ResponderEliminar
  23. Gracias al comentario que se te ha escapado en el blog PAVESAS te he descubierto. Me gusta lo que escribes y los contertulios.

    Un abrazo desde Sevilla

    ResponderEliminar
  24. Gracias Pepe: bienvenido a este pedacito de tierra gallega, agradezco todas las visitas pero cuando llega una nueva, la alegría es mayúscula. Un beso y vuelve cuando gustes. Se feliz.

    ResponderEliminar
  25. No te pierdas el próximo San Froilán y sigue escribiendo que me gusta mucho lo que haces
    un lucense
    Paco

    ResponderEliminar
  26. Hola Paco:
    Muchas gracias por entrar, sé muy bien que andas con prisa... pero agradezco tu visita y tus palabras bonitas. Es un gusto "verte." ¡No pierdas la costumbre! La puerta queda abierta.

    ResponderEliminar
  27. Hola Marina, vengo a agradecer tu visita y tus dulces palabras, me quedo un rato leyendote :)

    Un besito!

    ResponderEliminar
  28. Hola hermosa flor: Ojalá te haya gustado lo que encontraste por aquí. Yo lo que encontré en tu rinconcito, fue algo tan lindo que no tengo palabras para expresarlo. Lo que escribes tiene ángel. Creo que con eso está todo dicho.
    Gracias por tu deferencia. Un beso preciosa.

    ResponderEliminar